ویلای دستک در روستای دستک از توابع کیاشهر، با زیربنای 90 مترمربع، در زمینی به مساحت 200 مترمربع طراحی شده است. در طراحی این پروژه چند چالش اصلی وجود داشت که مهم‌ترین آنها مساحت پایین زمین و محدودیت در هزینه ساخت بود. این موارد باعث میشد طراحی ویلایی نزدیک به ویلاهای مرسوم و معمول، سخت شود. از طرفی طراحی همگام با طبیعت بکر منطقه در این روستا که در فاصله چند صدمتری ساحل قرار دارد،، ضمن فراهم کردن موقعیت‌های مناسب طراحی محدودیت‌هایی را نیز به همراه داشت.
از مزایای این موقعیت مکانی، میتوان به نمای مناسب به سمت دریا و زمین‌های خالی و شالیزار اطراف اشاره کرد که توانستیم در طراحی بام از این مزیت برای بالا بردن کیفیت فضایی استفاده کنیم. همچنین بدلیل همجواری با دریا، امکان استفاده از نسیم دریا در شب و روز برای تهویه طبیعی درون بنا فراهم بود. در مقابل، این موقعیت معایبی نیز به همراه داشت. خاک در این مناطق رطوبت بالایی دارد که در طراحی، لازم بود با سکویی با ضخامت بالا این بنا از خاک بلند و کنده شود تا این رطوبت به فضای داخلی و اعضای ساختمانی نفوذ کمتری داشته باشد. همچنین با بررسی نمودار های مربوط به تحلیل سایت، توانستیم آب‌و‌هواهای مختلف وابسته به فصول، ایام و وزش باد های مختلف را بررسی کنیم که برای ایجاد تعادل بین این شرایط به استفاده از بازشوهای منعطف (درب ها و پنجره های دوجداره، درب های آکاردئونی) روی آوردیم.
با مرور دیاگرام های فرایند طراحی، نحوه فعال کردن سطوح داخل بنا و حیاط و سطوح بام با استفاده از دسترسی های قوی (پله های عریض و بازشوهای آکاردئونی) که تاثیر زیادی روی فرم بنا داشت، مشخص می‌گردد. فضای پارک ماشین ها به محلی حتی الامکان دور از دید منتقل گردید تا امکان نهایت استفاده بصری و عملکردی از باقیمانده حیاط فراهم گردد. با استفاده از پله هایی عریض و ایجاد ارتباط بین بالا و پایین بنا (حیاط و بام) سعی شد تا بام ادامه بلافصل بر حیاط باشد و کوچک بودن حیاط جبران شود. درهای آکاردئونی ضلع جنوبی بنا فضاهای داخلی را به طور کامل با تراس مقابل ادغام کرده و مرز بین داخل و خارج برداشته شده است.
