استراحتگاه‌های بین‌راهی مناسب ، یکی از مهمترین و ساده‌ترین روش‌ها برای کاهش خطر تصادفات ناشی از خستگی رانندگان در جاده‌ها است. در کنار این هدف مهم، یعنی حفظ سلامت مسافرین جاده‌ای از طریق ایجاد فضای مناسب و در فواصلی منطقی و همچنین رفع خستگی رانندگان ماشین‌های سنگین و سبک، یکی دیگر از دلایل اهمیت مجتمع‌های اقامتی و استراحتی بین‌راهی ، جنبه اقتصادی و منافع مالی آن است که به واسطه ساخت این استراحتگاه‌ها، عاید سرمایه‌گذاران و مالکان می‌شود. در این محتوا قصد داریم نگاهی کوتاه به قوانین ساخت استراحتگاه‌های بین‌راهی در کشور استرالیا داشته باشیم. این مقاله در واقع خلاصه‌ای از پژوهشی است که بر روی دستورالعمل ملی الزامات استراحتگاه‌های بین راهی در کشور استرالیا صورت گرفته است.
National Guidelines for the Provision of Rest Area Facilities
در ادامه از شما دعوت می‌کنیم با ما همراه باشید:
خدمات “طراحی مجتمع خدماتی رفاهی بین راهی” مهندسان مشاور هفت شهر آریا را مشاهده نمایید …
قوانین ساخت خدمات و استراحتگاه‌های بین‌راهی رفاهی در کشوراسترالیا
در ابتدا باید اشاره کنیم در گذشته، دستورالعمل ملی و قوانین ساخت استراحتگاه‌های بین‌راهی کشور استرالیا که مهندسین مشاور برای طراحی استفاده می کنند شامل 5 نوع استراحتگاه می‌شد که عبارتند از:
1. توقف‌گاه کنار جاده‌ای Wayside Stops :
فضای کوچکی است که خودرو می‌تواند برای مدت کوتاهی در آن توقف کند. امکانات این توقف‌گاه‌ها، محدود به سطل زباله و یک منقل یا فضایی برای درست کردن آتش است. ( باربکیو )
2. اتراق‌گاه Rest Areas :
مکان‌هایی برای اتراق خودرو هستند که امکاناتی نظیر منقل آتش، میز و نیمکت، آب‌خوری، سرویس بهداشتی و سرپناه برای خودرو و افراد را دارا می‌باشد.
3. پارکینگ کامیون Truck Parking Areas :
مکانی است که عموما جهت پارک کامیون استفاده می‌شود.
4. مراکز خدماتی Service Centres :
نقاطی جهت توقف افراد و خودروها می‌باشد که خدماتی مانند غذا و نوشیدنی، امکانات استراحت، سرویس بهداشتی، میز و نیمکت، تلفن عمومی و اطلاعات را دارا می‌باشد. در کنار این امکانات، خدمات خودرویی مانند پمپ بنزین، تعمیرگاه و تعویض روغن نیز در آنجا فراهم است.
5. مجتمع‌های خدمات رفاهی و تجاری بین‌راهی Commercial Service Centres :
این مجتمع‌ها عموما توسط بخش خصوصی احداث و مدیریت می‌شود و امکانات بیشتری مانند تعمیرات موتوری خودرو، رستوران، کمپ، پارکینگ خودرویی، وسایل راحتی و غیره را دارا است.
جدول زیر نشان دهنده مشخصات، امکانات ، فواصل و سایر الزامات هرکدام از این استراحتگاه‌ها هستند:
در دستور العمل‌های جدیدتر، استراحتگاه‌های بین‌راهی به صورت زیر تقسیم شده‌اند.
• استراحتگاه‌های بین راهی بزرگ Major Rest Areas
• استراحتگاه‌های بین راهی کوچک Minor Rest Areas
• جایگاه‌های پارک کامیون Truck Parking Bays
مشخصات و ویژگی هر کدام از این استراحتگاه‌ها و همین‌طور فواصلی که بین آنها باید رعایت شود، با هم متفاوت هستند که در این دستورالعمل ملی به تفصیل بیان شده است.
بر اساس قوانین ساخت استراحتگاه‌های بین‌راهی کشور استرالیا لازم است:
1. استراحتگاه‌های بزرگ باید دست کم دارای 20 پارکینگ خودرو سنگین باشد.
2. استراحتگاه‌های کوچک باید دست کم دارای 10 پارکینگ خودرو سنگین باشد.
3. جایگاه‌های پارک کامیون نیز باید به طور همزمان برای پارک 5 خودرو جای مناسب داشته باشد.
همچنین فواصل بین این استراحتگاه‌ها عبارت است از:
4. فاصله استراحتگاه‌های بزرگ حداکثر 100 کیلومتر باشد.
5. فاصله بین استراحتگاه‌های کوچک حداکثر 50 کیلومتر باشد.
6. و جایگاه های پارک کامیون نیز حداکثر در فواصل 30 کیلومتری از هم قرار داشته باشند.
در ادامه، با توجه به معرفی انواع استراحتگاه‌های بین راهی و الزامات آنها، بد نیست در خصوص موضوع خستگی نیز مطالبی عنوان کنیم:
خدمات “طراحی مجتمع خدماتی رفاهی بین راهی” مهندسان مشاور هفت شهر آریا را مشاهده نمایید …
نقش و ضرورت ایجاد خدمات رفاهی بین راهی
• خستگی راننده:
در سال‌های اخیر تلاش فراوان و زمان زیادی صرف مشخص شدن نقش و میزان تاثیر خستگی رانندگان در آمار تصادفات جاده‌ای شده است. در دو دهه اخیر، تحقیقات بسیاری توسط محققان و پژوهشگران حول این موضوع انجام شده است و به عنوان نمونه، بر مبنای تحقیقی که Hartley et al در سال 1996 انجام داده، عامل 5 تا 20 درصد تصادفات جاده‌ای در استرالیا خستگی رانندگان بوده است. به طور کلی حوادث ناشی از خستگی افراد در حین رانندگی و همچنین سایر مشاغل، وابسته به سه فاکتور است:
1) کمبود خواب
2) زمانی از شبانه روز که کار توسط فرد انجام می‌گیرد.
3) بازه زمانی و طول مدتی که شخص یک وظیفه را انجام می‌دهد.
به همین دلیل، به منظور کاهش خطرات و حوادث ناشی از کار و به ویژه رانندگی، باید شرایطی فراهم نمود تا فرد دارای خواب کافی باشد. در ساعات مناسب، به انجام کار بپردازد و نهایتا دقایقی استراحت در حین کار داشته باشد.
بر اساس قوانین حمل‌ونقل و دستورالعمل رانندگی در استرالیا، فرد نباید بیش از 12 ساعت در روز رانندگی کند. چنانچه بیش از 14 ساعت از روز کار کرده باشد، نباید پشت فرمان خودرو بنشیند و در انتها، لازم است بعد از 5 ساعت رانندگی حتما 30 دقیقه استراحت نماید.
به منظور تامین و اجرای قوانین گفته شده، لازم است استراحتگاه‌های بین‌راهی مناسب با امکانات کافی و در فواصل درست تامین شود تا رانندگان کامیون، اتوبوس و ماشین‌های شخصی، به راحتی امکان استراحت کردن داشته باشند.
سخن پایانی :
مطالعه تطبیقی و مقایسه عملکرد و دستاوردهای سایر کشورها، می‌تواند در بهبود شرایط جاده‌ای ما مانند کاهش تصادفات و افزایش رضایت‌مندی مسافران از استراحتگاه‌های بین‌راهی ، نقش مهم و مثبتی داشته باشد. در پایان، از همراهی شما در طول این محتوا سپاسگزاریم و امیدواریم این مقاله برایتان سودمند و مفید واقع شده باشد.
